ให้แม่เดือนละหมื่น จากเด็กเรียนเกรด 0.9

 

   สวัสดีครับ ผมชื่อ เต้ นี้เป็นกระทู้แรกของผมครับ  เขิลๆ แต่อยากลองเขียนดูครับ ผมอยากแชร์ประสบการณ์ของผมว่ากว่าจะมาถึงวันนี้ได้ผมต้องผ่านอะไรมาบ้าง เพื่อเป็นแนวทางให้กับคนที่หมดหวัง อยากให้มีความหวัง อยากให้ทุกคนสู้ เริ่มเลยแหละกันครับ   ผมเรียนจบ ม.3 ครับ เกรดเฉลี่ย 2 กว่าๆ  แล้วก็มาเรียนต่อ ปวช.  ที่เรียนต่อ ปวช. ก็เพราะตามเพื่อนๆ ตามประสาวัยรุ่นคือ ติดเพื่อน ติดเกมส์ ติดสาว พอเริ่มเรียนก็เริ่มโดดเรียน  ไม่ตั้งใจเรียน  พอเรียนไม่รู้เรื่องก็ เบื่อไม่ยากเรียน สรุปผมเรียนไม่จบครับ  เพื่อน ๆ เชื่อมั้ย....ผมเรียน ปวช. ปี1 ผมเรียนมา 2 ครั้ง แต่ก็เรียนไม่จบสักครั้ง   ไม่ต้องโทษใครเลยครับ..... “ต้องโทษที่ตัวผม ไม่ตั้งใจเรียนเองครับ”

ตอนเรียน ปวช. ก็จะประมาณนี้ เที่ยวเล่น ชีวิตติดเพื่อน ติดเกมส์ โดดเรียนตลอดดดดดด  พูดย้อนไปแล้ว สงสารแม่จับใจ  ทุกค่าเทอม ทุกค่ากิน ต่างๆ แม่ทำงานส่งผมเรียน คงจะเหนื่อยน่าดู มาถึงจุดเปลี่ยนของชีวิต ก็เพราะ “แม่”  แม่ผมแนะนำให้ลองมาเรียนที่ยันฮีบริบาล  แม่เห็นใน Facebook ว่าเขากำลังเปิดรับสมัคร แม่ให้มาสมัครเรียน ผมไม่อยากเรียน แม่บังคับมาให้เรียน เลยเอาก็เอาวะ.... ลองเรียนดู เห็นแม่บอกว่าเรียนแค่ 6 เดือนเอง

 ตอนเรียนผมเรียนภาคทฤษฏี 3 เดือน ครูที่เป็นพยาบาล ก็ติวเข้มเรื่องความรู้ต่างๆ ได้ฝึกเช็ดตัว วัดไข้ วัดความดัน อุ้มเด็ก อาบน้ำเด็ก ชงนม โอ้ย อีกมากมาย ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายแบบผมจะทำได้5555  แต่ผมก็ทำได้ครับ .... ผมโชคดีครับผมได้ฝึกงานกับแผนกห้องปฏิบัติการ (ห้องแลปตรวจวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์ครับ)

 วันที่รอคอยก็มาถึง เย้!!!!!!! ผมเรียนจบแล้วคร๊าบบบบบบ เป็นวันแห่งความสำเร็จ เป็นวันแห่งความภาคภูมิใจ เพราะความเพียรพยายามของตัวผมเองตลอดระยะเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา ผมภูมิใจกับประกาศนียบัตรใบนี้มากๆ ใครจะไปคิดว่าผมจะสามารถเรียนจบได้ ผมเก่งใช่มั้ยล่ะ แหะๆ^^

 สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณคุณแม่ ที่ให้อภัยลูกคนนี้เสมอมา และชี้นำให้ผมลองมาสมัครเรียนที่ยันฮีบริบาล จนมีวันนี้ และขอขอบคุณคุณครูทุกท่านที่คอยแนะนำ แนวทางดีๆ ขอบคุณพี่ๆ ที่คอยสอนงานให้กับผม ขอบคุณมากๆครับ